● همانگونه که می​دانيد گروهی به دنبال آن هستند تا در نگارش زبان پارسی دبيره​ی (خط) لاتين را جايگزين دبيره​ی تازی کنونی کنند. خرده گيران به اين پيشنهاد می​گويند اگر اين کار درست بود چينی​ها و ژاپنی​ها اين کار را می​کردند و آن دبيره​ی بی​ريخت و شگفت​انگيزشان را کنار می​گذاشتند! آنها می​گويند چون چينی​ها و ژاپنی​ها ميهن​پرست هستند چنين نکرده​اند!
از همکار چينی​ام در اينباره پرسيدم. او گفت اين کار شدنی نيست چرا که ما الفبايی نداريم تا با الفبای ديگر جايگزين کنيم! نگارش زبان چينی با نمادهايی است که گاهی نمايش دهنده​ی يک کلمه هستند و گاهی يک جمله و پيچيدگی​های زيادی دارند. همچنين برداشت​های مفهومی، استعاره​ای و پنداری گوناگونی از ريخت و چيدمانشان می​شود که پياده سازی آن را با دبيره​های الفبايی ناشدنی می​کند. او گفت چگونه کنار هم چيدن اين نمادها چم​های (معنی​های) گوناگون و ناهمسانی به همراه دارد که از ساختار دبيره​های الفبايی فرسنگ​ها دور است.او افزود که امروزه در چين دبيره​ی لاتين برای ساده کردن آموزش آواهای نمادهای چينی به کودکان نوآموز به کار برده می​شود.
خوشبختانه درباره​ی دبيره​ی پارسی چنين دشواری​هايی نيست و تلاش برای جایگزینی يک دبيره​ی الفبايی ناکارآمد (تازی) با يک دبيره​ی الفبايی کارآمد (لاتين) است.

پ.ن. نیاز به یادآوری نیست که هنگام سخن گفتن از دبیره​ی لاتین، منظور دبیره​ی زبان انگلیسی (یا هر زبان دیگری) نیست که دشواری​های خودش را دارد. منظور دبیره​ای است بر پایه​ی واج​های (حروف) لاتین که ویژه​ی نگارش زبان پارسی سازگار شود.
□ نوشته شده در ساعت 4:00 PM توسط خنگ خدا نظر_