● چند روز پیش در تلویزیون برنامه‌ای دیدم در رابطه با بیماری وسواس و بررسی روان‌شناختی آن. مساله‌ای که برایم کاملا تازگی داشت این بود که بیماری وسواس نه تنها یک رفتار اکتسابی است، بلکه می‌تواند ارثی باشد. برای نمونه کودک شما بدون مدل کردن رفتارهای پدر و مادر نیز ممکن است وسواس را به ارث ببرد. نکته‌ی جالب توجه اینکه یک رفتار که به نظر می‌آید کاملا جنبه‌ی روحی و روانی دارد، به واکنش‌های شیمیایی درون بدن مربوط است و حتی کمبود ویتامین ب‌۶ نیز می‌تواند رفتارهای وسواس‌گونه در فرد ایجاد کند!
چندی پیش برنامه‌ی دیگری دیدم که چنین تحلیلی را در مورد عشق می‌کرد و اینکه عشق صرفا یک احساس معنوی نیست. منشا عشق و جاذبه‌ی جنسی یک سری واکنش‌های شیمیایی و مادی است. برای نمونه اگر دانشمندان بتوانند همان واکنش‌هایی را که ایجاد جاذبه‌ی جنسی می‌کند روی یک سنگ انجام بدهند، ممکن است انسان عاشق سنگ شود. با تحلیل این مساله، گفتگویی پیش آمد در مورد جنایت، قتل و بسیاری دیگر از رفتارهای ناپسند اجتماعی و اینکه انگیزه قتل و جنایت به سادگی می‌تواند از یکسری واکنش‌های شیمیایی بدن سرچشمه بگیرد.
بسط این مساله بسیار وحشت‌آور است. به سادگی تمام رفتارهای بشر و تمام آنچه ما به عنوان روح و معنویت می‌شناسیم جنبه‌ی مادی و شیمیایی پیدا می‌کند. برای نمونه فرزند انسان ممکن است با تربیت درست و بهترین آموزش خوب و بد به دلیل واکنش‌های شیمیایی که در بدنش انجام می‌شود تبدیل به یک آدمکش شود. درست همانگونه که ممکن است دچار بیماری سرطان یا بیماری دیگری شود. اندیشیدن به این مساله مرا به وحشت میاندازد. به راستی که انسان موجود پیچیده‌ای است.
□ نوشته شده در ساعت 12:25 PM توسط ميشولک نظر_

● دو نمونه از نظرهای خوانندگان درباره​ی خط تازه​ی فارسی و پاسخ​های داده شده:

نظر:
"من هم موافقم ولی باید در مورد نوشته‌های تاریخی و کلاً اینکه دیگر نسلهای آینده نمیتوانند به آثار گذشته رجوع کنند فکری کرد."

پاسخ:
"دوست گرامی ما می‌توانیم تمام کتاب​های پیشین را دوباره با الفبای تازه چاپ کنیم. تنها می‌ماند کتاب​های خطی قدیمی که مگر چند نفر ما در طول عمرمان کتاب خطی خوانده‌ایم که بخواهیم نگران آن باشیم!؟ از طرف دیگه کسی جلوی یادگیری الفبای عربی کنونی را نیز نمی‌گیرد و برای اینکه بتوان کتاب‌های قدیمی را خواند و همچنین برای اینکه مذهبی‌ها نگران بیگانه شدن با قرآن نباشند می‌توان الفبای عربی را نیز به کودکان یاد داد ولی الفبای رسمی و اداری را به الفبای تازه تبدیل کرد."

نظر:
"سلام. اینکه الفبای ما لاتین باشه یا عربی باشه به نظر من خیلی فرقی نمیکنه.. چه فرقی میکنه چون از عربا خوشمون نمیاد خطمون رو عوض کنیم و شبیه لاتینش کنیم؟ بازم میشه شبیه نه... خیلی فرقی نمیکنه... خط تازه ای نیست که ... مثل چینی و ژاپنی که اصلأ یه خط دیگه است و حروفش هم فرق میکنه...
به شعرهای شاعرامون فکر کردی؟
اون همه پیشینه چی میشه؟ میشه دوباره چاپشون کرد با این فونت جدید که میگی درست... اما وقتی حافظ میگه الا یا ایها الساقی......... بخوای دوباره بنویسیش مسخره نیست؟
دیدیم که همین خط خودمون داره تغییر میکنه مثلأ دیگه کمتر کسی می نویسه حتی! حتا رو این شکلی می نویسن یا احتمالن به جای احتمالأ و خیلی نمونه های دیگه که دیدم اما یادم نیست....
با لغتهای وام گرفته شده از عربی که کم هم نیستند چکار میکنید؟ در اینکه نوشتن فارسی سخته شکی نیست من همیشه پر از غلط دیکته ای می نویسم اما آخه با بوعلی سینا چه می کنید؟"

پاسخ:
"دوست گرامی دقيقا متوجه منظورت نشدم. برای نمونه پرسيده​ای با لغات وام گرفته از عربی چه می​کنيد. با اين لغات نيز مانند ديگر لغت​ها برخورد می​کنيم و با خط تازه می​نويسيم! مانند همين واژه​ی "دقيقا" که خودم اينجا به کار برده​ام که در خط تازه تبديل می​شود به "Daqiqan". با بوعلی سينا نيز همچون ديگران برخورد می​کنيم و کتاب​هايش را با خط تازه چاپ می​کنيم! نمی​دانم تفاوتش چيست! شايد منظورت کتاب​های خطی (دست نویس) بوعلی سينا باشد که الان نيز خواندنشان برايمان آسان نيست و برای در اختيار همگان قرار دادنشان چه با خط عربی و چه با خط لاتین نياز به چاپ با حروف چاپی دارند.
من معتقدم که اگر ما خطی از خودمان داشتيم حتی اگر آن خط مشکلاتی هم داشت به خاطر تعلق خاطر و احساس مالکيت داشتن در برابر تغييرش مقاومت می​کرديم. ولی وقتی خطی از خودمان نداريم و بايد خط ديگران را به کار ببريم چرا آن را که ساده​تر و کم دردسرتر است به کار نبريم؟
همچنين همانگونه که پيش از اين نيز گوشزد کردم شايد لازم باشد که آموزش خط عربی به نوآموزان را کماکان ادامه داد ولی خط تازه را به عنوان خط رسمی و اداری به کار برد."

شما چه فکر می​کنید؟
□ نوشته شده در ساعت 3:28 PM توسط خنگ خدا نظر_